سلام.بالاخره پس از مدتها کشمکش و این پا و اون پا کردن بالاخره برای تموم کردن کارهای باقیمانده ی دوره ی کاردانیم به شهرکرد رفتم.جای همتون سبز صبح اول صبح آنچنان از سرما لرزیدم که کم کم مونده بود آرزو کنم ای کاش نیومده بودم.بعد از این همه مدت هنوز توی این شهر هیچی تغییر نکرده بود! من که واقعا موندم ،هیچی .ترمینالش که اینهو همون سال 79-80 ،خیابونهاش هم که خدا رو شکر انگار نه یه ماشین زیاد شده بود نه یکی کم،ما که هیچ تفاوتی ندیدیم.خلاصه بعد از انجام کارهام خیلی دلم می خواست بعضی از جاهایی رو که ازشون خاطره دارم رو ببینم ،اما امان از کمبود وقت.توی آموزشکده فقط سه تا از استادها رو دیدم،اما وقتی اومدم خونه افسوس خوردک که چرا با اونها یه عکس نگرفتم؟؟؟ ...  در برگشت هم که رفتم اصفهان که از اونجا بیام خونه.تفاوت این دو شهر براحتی از همون بدو ورود قابل مشاهده بود،هر چی شهرکرد دست نخورده مونده بود اصفهان از این رو به اون رو شده بود.بی غرض بگم اگه یکی این دو شهر رو با هم مقایسه کنه :در نگاه اول میگه آیا اصلا پولی هم به این شهر(شهرکرد) می رسه؟ و در مورد اصفهان می گه :آیا پولی هم مونده که به این شهر نداده باشن؟والا نمی دونم .....الله و اعلم...توی آموزشکده که بودم یه مستخدم به اسم آقای دهقان که از همون ترم اول با ما رفیق بود رو دیدم.یه چیزی بگم باورتون نمی شه!اون وقتها هممون از نابغه بودن این بشر مطمئن بودیم.تا منو دید اسم و فامیل و شیرازی بودن رو عین بلبل گفت...من هم که عاشق دیدن نابغه هام با دیدن این منظره به قول خودمونیها فقط کف بر شدم....الله و اکبر از این حافظه...اما حیف که موقعیتی پیدا نشده بود تا این نابغه ی گمنام خودشو نشون بده.جالب بود در گفتگوی با این نابغه چیزی که درشت می نمود نارضایتی از عدم تغییر اوضاع در شهر در پی تغییر دولت و .... بود.چی بگم؟؟؟؟؟؟؟؟؟بی خیال؟؟؟؟؟

توی پست بعدی قصد دارم از یه موضوع زیبا و جالب بنویسم ...عکس هم ازش دارم.دعا کنید خوب آپلود بشه تا مطلب گویاتر جلوه کنه. فعلا تا بعد.یا حق.