سلام.
ببخشید از اینکه امروز دیر اومدم.آخه دیشب خونه نبودم و به یه علتی که حالا حالاها باید در موردش فکر کنم رفتم جایی.
اما در هر حال یه شعر هستش (مال خودم نیستا!) که میگذارم اینجا امیدوارم به اهلش کمک کنه:
گر صبر کنی گشایش آید
گر عزم کنی هدایت آید
گر شور کنی شفاعت آید
گر کفر کنی ضلالت آید
پس هر چه کنی به خود کنی
گر همه نیک و بد کنی
(سراینده:...)
تا بعد روزگارانتان زیبا و رؤیایی.
کلمات کلیدی:
سلام.این چند روز همش دنبال یه شعری می گشتم که به احوالاتم در این زمان بخوره و بالاخره نزدیکترین شعری رو که دیدم 80-70 درصد به ما می خوره ترانه ی سنگ صبور هست که آقای محسن چاوشی اونو خونده که البته در فیلم علی سنتوری هم اجرا شده بود و در ضمن بنا به مصلحت انگلیسیش رو می گذارم اینجا(از لحاظ روانشناسی )گرچه کمی دلگیره اما خوب زندگی که همش شادی نیست ،دل اگه نگیره که دل نیست. در ضمن مضمون من در اینجا هیچکس نیست ، این رو فقط واسه ی دل خودم گذاشتم و از تمام کسانی که اینبار اومدن اینجا که یه چیز خوشکل بخونن و ببینن و این شعر رو می بینن معذرت می خواهم ،امیدوارم در پست های بعدی با سرحال شدن اوضاع اینجا هم همچین انرژیک تر بشه. تا بعد یا حق.
My only friend the "lovers stone of patience".
Help me embrace my loneliness!
No one sees my sea of agony nor.
How my world is crashing around me!
Majnoun am I,bereft of all leilis!
Forced into suffering much from so many!
Youth is lost to this ranging heart!
Age falls on me in her destructive might.
Lonely,without the "lovers stone of patience"
Heartiese home ,cold and blessed by gloom!
No star rises to adom my night
No hope,No solution in sight.
No friendly face to greet me
No gracious companion to till
My lonely doom!
You be the rock of pain
Bear it and become a man!
My santour sings out
Those who hear fall into oblivion!
Yet filled with grievance am I!
Naught but a silhouette.
A silhouette without love,without hope.
In constant need of sunlight.
کلمات کلیدی:
سلام.
دیروز که داشتم از کتابخونه می یومدم بیرون،یه لحظه ذهنم رفت به سمت وبلاگم.جالبه وبلاگ فلسفه زندگی من.
اما دیدم از فلسفه زندگیم چیز زیادی اینجا ننوشتم.این وبلاگ بیشتر شده شرح ماوقع زندگیم.
فکر کردم بد نیست برای تجدید قوای وبلاگ از فیلم بنویسم.
حتما همه شما تا حالا فیلمهای زیادی رو دیدید. اما از همه این فیلمها کدومش واقعا روی شما تاثیر گذاشته؟
می دونید به نظر من یه جنبه که آدم می تونه از روی اون طرف مقابلش رو بشناسه همین فیلمه.
خیلی ها فیلمهای سطحی و به قولی آبکی رو می پسندن،فیلمهایی که تلاش و شکست و پیروزی رو خیلی
نشون نمی ده،فیلمهایی که مفهوم خاصی رو ندارن یا دنبال نمی کنن،فیلمهایی که نقطه اوجشون فقط چند لحظه است.
به نظر من فیلم باید طوری روی آدم اثر بگذاره که آدم بازم بخواهد اونو ببینه و با هر بار دیدنش مفهومی رو درک کنه.در این چند ماه اخیر سریالهایی از تلویزیون داره پخش می شه که الحق و الانصاف همچین مایه دارن.
نمی دونم قبول دارین یا نه ؟ سریالی مثل جواهری در قصر ،واقعا به نظر من که یک اثر فوق العاده است، وقتی شخصیت اصلی به اوج ناامیدی می رسه ،ناگهان با یادآوری هدف از جانبهای مختلف مسیر عوض می شه.
صحبتها اونقد زیبا بیان می شن که آدم احساس بزرگی می کنه ( به نظر شما چی؟)
یه سریال دیگه که به نظرم خوب داره جلو می ره،راه بی پایانه، و مدار صفر درجه(البته اگه آخرش خراب نشه ،مثل اغلب فیلمهای ایرانی)سریالیه که مدام به دو موضوعه عشق و پول می پردازه.
از دیگر فیلمهایی که این چند مدت تی وی گذاشته و خوب بوده یکی تروی بود که البته تکراری بود،یکی حماسه ساز بود،از دیگر فیلمهایی که قبلا تاثیرشون رو روی من گذاشتن و هنوز هر از چند مدتی(شاید هم هر دو سه روزی) یه بار نیم نگاهشون می کنم>یکی ذهن زیبا است،یکی مارمولکه(فکر بد نکنید،این فیلم اگه درست دیده بشه اونقدر پیام(اخلاقی،مذهبی) داره که جزء فیلمهای فوق العاده باشه.)،یکی کنستانتینه، یک تکه نان،و البته فیلم فوق العاده مفهومیه ارباب حلقه ها.(،بهار ،تابستان،پاییز،زمستان و دوباره بهار)،گلادیاتور،پاپیون،راز،پولیوس سراز،و البته بینوایان(همینی که چند مدت پیش شبکه 4 گذاشت که فوق العاده بود)
البته فیلمهای بالا رو که نام بردم شاید خیلیها اصلا نپسندن چون بعضیهاشون هیجان خاصی ندارن اما به نظر من پر از مفهومن که آدم می تونه با نیم نگاهی به اونها به خیلی چیزها پی ببره.
امیدوارم هر جا هستید و هر فیلمی که می بینید خوب ببینید تا از اون چیز یاد بگیرید./
خوش باشید و خندون.یا حق.
کلمات کلیدی:
