سلام.

قبل از خوندن یک خواهش ! لطفا اگه این پست رو تا آخر خوندید و نقدی داشتید حتما بگید ،خوشحال میشم.

 و اما این موضوع (هر چیزی خداییش قشنگه)از خیلی وقت پیشها ،در پی دیدن یه خبر در مورد مردی در چین توی ذهنم بود تا امروز که حس کردم بهترین موقع برای نوشتنشه.باورتون نمی شه اون شبی که از تی وی اون تصویر رو دیدم تا چند روز هر کسی رو می دیدم می گفتم چه زیباست . ای کاش اون موقع امکان گرفتن اون تصویر بود تا من اونو واسه ی شما اینجا می گذاشتم.اون تصویر نمای یک مرد رو توی چین نشون می داد که فوق العاده از لحاظ ظاهری به خاطر بیماری ژنتیکی، مشکل داشت .(می تونم قسم بخورم که توی صورت و ظاهر این شخص هیچ چیز خوب و سالم وجود نداشت که اونو به زندگی امیدوار کنه و واقعا نمی شد به اون نگاه کرد ،غم انگیز تر اینکه اون داشت از داشتن اون حال اشک می ریخت و پزشکان می خواستن اونو کلا عمل کنن).من فعلا به این بحث که خوب چرا خدا اونو اینجوری خلق کرده ندارم،بحث این پست من در مورد  بعضی از آقایون و خانمها است که خودشون رو در حد افراطی به اتابه(یا عَتابه) می ندازند که زیبا بشن و غافل از اینکه نمی دونن چقدر همینجوری زیبا هستند (چون زشتی رو با تمام معنا ندیدن و درک نکردن)بعضیها مثلا با تغییر مدلهای مو و ریش (بیشتر آقایون )و بعضی ها با تغییر فرم صورت (بیشتر خانمها) می خواهند این امر رو اجرا کنند.حالا اگه ما از جنبه های پزشکی مثل انحراف بینی و انحراف چشمها و جراحی های فک و دندان و کم مویی... بگذریم که واقعا بعضی هاشون لازمه ی زندگی بهتر و اعتماد به نفس بیشتر هستند،چرا بعضی ها در عین داشتن یک قیافه ی معمولی (که از دید خیلی ها زیبا  و خوشکل هم هست)به خاطر مسائلی همچون مد و کلاس و صحبتهای بیهوده ی اطرافیان و داشتن حس خوشکلتر بودن نسبت به بقیه و حسادت می خواهند دست در کار خدا ببرند و بعضی از قسمتهای اونو مورد دستخوش تغییرات قرار بدن؟مثلا میان بینی شون رو که به اون صورت و قیافه می آد و در یک هماهنگی خاصی در نظام آفرینش خلق شده عمل می کنند یا مثلا می آیند گونه گذاری می کنند؟من منکر زیبایی و خوش تیپی و ... نیستم و معتقدم که آدم باید تا جایی که می تونه و در حد توان مالیشه و نه به صورت افراطی ،مرتب و تمیز وخوش تیپ و زیبا در اجتماع ظاهر باشه و هر از گاهی هم تغییر و تحولی توی تیپ و ظاهرش به صورت صحیح بده که دچار یکنواختی نشه(خدا زیباست و زیباییها را دوست دارد).

یادمه یکی از کارگردانهای سینما می گفت: توی تست بازیگری یه خانم قبول شد وقتی برای اجرای کار اومد دیدم رفته بینیش رو عمل کرده ،گفتم ما شما را برای بازی در این فیلم با اون قیافه و اون بینی می خواستیم نه این قیافه ی تغییر کرده و اون رو رد کردیم.(یعنی شما با اون قیافه لیاقت اجرای اون نقش رو داشتید و با این تغییر تاثیری رو که قبلا داشتید دیگه ندارید.)

حالا  اگه این یادمون باشه که :من با این قیافه من هستم و یه نفر توی دنیا هست که من با این قیافه برای اون جذاب ترین و زیباترین هستم ،

هیچوقت قیافه ی خودم رو اینجوری تغییر نمی دهم.

خوب فکر کنم کمی این پست طولانی شد،اگه بعدها بازم فرصت شد در این مورد می نویسم.پس تا بعد ،خدا یارتان.